تک فرزندی و تنهایی

تک فرزندی و تنهایی

به طور کلی در جامعه ما مانند بسیاری از جوامع دیگر (تنهایی) موضوعی است که گریبان‌گیر اغلب افراد شده است و در این میان کودکانی که تک فرزند هستند نیز بیشتر احساس تنهایی می‌کنند؛ چون خواهر و برادر ندارند و در آینده هنگام پیری والدین یا فوت آن‌ها تنهاتر هم می‌شوند. ضمن این که با توجه به مشغله و مشکلات دنیای امروزی، نمی‌توان خیلی هم روی کمک آشنایان یا اقوام حساب کرد؛ بنابر این می‌توان گفت مهم ترین مشکلی که برای این فرزندان وجود دارد، رشد خود محورانه‌ی آن‌هاست که منتج به خودخواهی و خودپسندی در آن‌ها می‌شود؛ همچنین اغلب آن‌ها در آینده بیش از هرکس نظر خودشان را مهم می‌دانند و در نهایت هم هنگام میان‌سالی احساس تنهایی زیادی خواهند داشت

مشکلات تک فرزندی

نخستین مشکل تک فرزندی، تنهایی آن‌هاست و از آنجایی که آنان تمام توجه والدین را به خود معطوف می‌کنند، اغلب خود محور، خودخواه، بد اخلاق و بد قلق می‌شوند و معمولا هم نمی‌توانند با دیگران روابط خوب اجتماعی برقرار کنند؛ زیرا توقع دارند دیگران هم به اندازه والدینشان به آن‌ها توجه کنند و همیشه حق انتخاب را به آنان بدهند؛ در صورتی که عملا این اتفاق نمی‌افتد و آنان از این موضوع سرخورده خواهند شد و در آینده هم در برخورد با مشکلات اغلب از خود ضعف بیشتری نشان می‌دهند. تک فرزندان دوست دارند حرف خودشان را به کرسی بنشانند و چون فرزند دیگری هم در خانه نیست که با آن‌ها رقابت کند، حق خود می‌داند که همیشه اطرافیان با نظر آن‌ها موافق باشند و چنانچه خلاف این امر اتفاق بیفتد، ممکن است آن‌ها رفتار های پرخاشگرانه از خود بروز دهند

فواید تک فرزندی

از آن‌جایی که بچه‌های تک فرزند معمولا تنها هستند، ارتباط خوبی با خانواده خود دارند و می‌توانند با کمک آن‌ها کارها را با به بهترین شکل انجام دهند؛ زیرا والدین آن‌ها را تنها نمی‌گذارند که همین امر از مزایای تک فرزندی محسوب می‌شود. همچنین والدینی که چندین فرزند دارند ممکن است فرزندانشان را با یکدیگر مقایسه کنند که این مسئله تاثیرات نامطلوبی را بر فرزندان می‌گذارد، پس می‌توان گفت تک فرزندان چنین مشکلی را نخواهند داشت.

از طرف دیگر والدینی که فقط یک فرزند دارند، همیشه خود را برای تنها ماندن فرزندانشان ملامت می‌کنند و نمی‌توانند از خود راضی باشند؛ چون با عشق و علاقه‌ای که به فرزندشان دارند، نگران تنها ماندن او هستند.

کودکانی به ظاهر اجتماعی

تک فرزندها در بعضی موارد، اجتماعی، مستقل و متکی به نفس به نظر می‌رسند، اما اغلب استقلال عمل آن‌ها در برخورد با بزرگسالان خانواده شکل گرفته است؛ چون معمولا والدین در قبال خواسته‌های آنان کوتاه آمده‌اند. به هر حال می‌تواند گفت تک فرزندان اجتماعی‌تر از دیگر کودکان هستند، اما احساسات نا هماهنگشان باعث می‌شود تمایل به برقراری ارتباط با کودکان بزرگ‌تر از خود را داشته باشند. فرستادن کودک به مهد نیز می‌تواند کمک بزرگی به این مسئله باشد؛ زیرا مهدکودک و کلاس‌های پیش دبستانی جایی است که کودک می‌تواند احساسات نابهنجارش را در بازی با کودکان هم سن و سال خود بیشتر تجربه کند

قاطع و قدرتمند باشید

در بسیاری از موارد، والدین تک فرزند به دلیل حمایت و توجه بیش از حد به فرزندشان مخالفت زیادی با او نمی‌کنند و در بیشتر مواقع تسلیم خواسته‌های او می‌شوند که اغلب این امر، پرورش فرزندان ضعیف، کم‌تحمل و حساس است؛ پس فراموش نکنیم اگر والدین اجازه ندهند فرزندشان با مشکل رو به رو شود، او در آینده نمی‌تواند مسئولیت عمل خود را بپذیرد.

این نکته را هم در نظر بگیرید که والدین فکر می‌کنند اگر قاطعانه در برابر درخواست‌های بیجای فرزندشان مقاومت نشان دهند. آن‌ها را ناراحت می‌کنند؛ درصورتی که باید بدانند این کار به ضرر کودک است؛ چرا که اگر کودک، قاطعیت، مخالفت و ناراحتی را در خانواده خود تجربه نکند، در آینده دچار ناامیدی و ضعف بیشتری می‌شود